donderdag 23 december 2010

Dierenkerstverhaal

De dieren spraken over Kerstmis. Een week voordat het zover was ruzieden ze er zelfs een beetje over, wat nu wel het belangrijkste aan Kerstmis is.
"Da’s toch wel duidelijk" zei de vos, "wat zou Kerstmis zijn zonder gebraden gans?"
Uiteraard sloop de sneeuwgans een eindje weg, op veilige afstand.
"Sneeuw", zei de ijsbeer, "veel sneeuw!" en hij kreunde van genot:"een witte kerst! dan val ik ook niet zo op."
Het ree zei: "Maar ik heb een denneboom nodig, anders kan Ik geen kerstmis vieren. Een boom om bij te staan en beschutting te zoeken, zodat ik minder opval"
"Maar niet al te veel kaarsen " huilde de uil, "het moet schemerig zijn en gezellig half donker, de sfeer is het belangrijkste. We kunnen wat filosoferen over het leven en welzijn in het bos"
"Nou nee veel licht, mijn nieuwe jurk moeten jullie allemaal zien", zei de pauw, "als ik geen nieuwe jurk krijg, is het voor mij geen echt kerstmis."
"En sieraden" zei de ekster met krakende stem, "ieder jaar krijg ik iets met kerstmis: een ring, een armband, een broche of een ketting, dat is voor mij het allermooiste aan kerstmis.."
"Ja, vergeten jullie de stol niet en de kerstkrans," bromde de bruine beer, "dat is toch dat, waar het om gaat. Als die er niet zijn en al die andere lekkere zoete dingen, dan kun je wat mij betreft kerstmis vergeten."
"Doe maar liever zoals ik" zei de das, "slapen, slapen en nog eens slapen, dat is het ware feest. Kerstmis betekent voor mij: uitslapen, zo lang ik wil."
"Drinken" gaf de os zijn commentaar," eerst je goed vol laten lopen, yiha …………. en dan slapen " Maar toen riep hij "au", want de ezel had hem een enorme trap gegeven: "He, os, denk jij dan niet aan het Kind?"
De os liet z’n kop hangen en zei: "Het Kind, ja het Kind, ach ja -je zus - dat is toch het belangrijkste."
"Overigens", vroeg hij toen aan de ezel: "Weten de mensen eigenlijk wie –je zus -is? Of zullen we na het feest haar gaan introduceren?"
Het werd stil, kerst naderde en iedereen vierde zijn feest en speelde ondertussen met de gedachte het volgend jaar anders te gaan doen en op zijn minst –je-zus-
uit te nodigen, want die bracht in ieder geval warmte, liefde en vrede mee.


Met dit verhaaltje wens ik jullie allemaal een gezegend kerstfeest

gelukkig, gezond en voorspoedig 2011!
Jolande
Het verhaal kreeg ik van mijn tante toegestuurd en heb ik hier en daar wat veranderd

Zijn er nog mooie mensen?

Koud, sneeuw, werken, donker en het is al laat.
Mijn laatste cliƫnt komt de kamer binnen met het bericht: "Je mag straks beneden aanschuiven, de vrijwilligers gaan met elkaar stamppot eten en jij bent van harte uitgenodigd" Ik voel me weer warmer worden. Wat een uitkomst. Dat ga ik doen, ik weet immers niet hoe laat ik terug thuis zal zijn, de sneeuw heeft voor chaos op het spoor gezocht.
Heerlijk!!. We eten met elkaar, een grote groep enthousiaste mensen die in de Kern regelmatig hun steentje bijdrage in de bardienst, bestuurstaken, verhuur etc.. Ik schuif aan en heb deze en gene een hartelijk gesprek. Er wordt me een warm bedje aangeboden. Toch besluit ik naar het station te gaan, misschien tegen beter weten in, geen idee, dit voelt gewoon beter nu.
Daar sta ik dan, kou donker en moe. Wat doe ik hier. Er rijden af en toe treinen is het bericht.
Ik sta hier niet alleen en kom al snel met een NS koffie in de ene hand en een sigaretje in de andere (je hebt van die dagen) aan de praat met een man die een vriendin op de trein bracht. Er springt een heel klein warm vonkje over en hij nodigt me uit bij hem te gaan thee drinken. Ajaj, twijfel, wat is dit nu, verwarring. Toch een ieder die mij kent weet: Ze gaat mee, als het goed voelt. Ik ben nieuwsgierig, schrik niet af van het onverwachtse. Praten, thee drinken, praten, lachen, biertje drinken, praten, filmpje kijken, huilen, praten, knuffelen, zoenen en in elkaars armen in slaap vallen. Lef is leven.
Ja, zeker er zijn mooie mensen en ik zie ze, thanxs W.

zondag 22 augustus 2010

Wandelen


Vandaag ben ik met Inge en haar Airdale terrier, Kwinten de Eilands poldertocht gaan wandelen.
De lucht, vanmorgen donker bepakt en zwanger van het vocht zijn wij gegaan. Aangekomen in Schermerhorn bleken veel mensen het af te laten weten, de slechte weersvoorspelling hield hen tegen de wandel, fiets of skeeler tocht te gaan ondernemen. Waar het, volgens Inge, vorig jaar lekker druk was zagen we nu een enkele wandelaar, wat fietsers in groepjes en aan de finish de skeelerman uit Heiloo.
Een tocht van 15 kilometer bracht ons van Schermerhorn via Groot Schermer en Driehuis weer terug bij de startplaats. Een heerlijke wandeling met slecht wat regendruppels bij de Vriendschap in Driehuis wat lekkere fruithapjes onderweg voor Kwinten en ons. Van appel tot pruimen uit de boom tot appeltaart toe. Kortom een mooie wandeling met geweldige luchten met een fijne vriendin, voor mij voor herhaling vatbaar. Eenmaal thuis een voetenbadje, een tintelende huid een rozig gevoel, kijk ik naar de drupjes die vallen.
......HET GELUK IS DAAR WAAR JE HET NU ZIET EN ERVAART.......

Rijmpje van een andere zomer


Wat een bijzondere compositie van de prachtige film Le fabuleux d'estin d'Amelie Poulin, wie hem niet kent moet toch maar eens gaan kijken.Mijn muziek en film liefhebbende buurvrouw Detti is dit late voorjaar blij verrast, zo winkelend en niets vermoedend ineens terug genomen te worden door de klokken naar " het rijmpje van de andere zomer" van Amelie Poulain. Het heeft haar geraakt dit prachtige stuk, klinkend op de klokken, in haar eigen stad te mogen horen.
Thuis heeft ze de beiaardier een bedank email gestuurd met de vraag het nog eens voor haar te spelen. Hierop kreeg zij van Christiaan Winter, de beiaardier de uitnodiging om mee de toren op te gaan, als hij het stuk voor haar zou spelen. Dettie vond dit fantastisch en vroeg of ze een vriendin mocht meenemen.
Vandaag was het zo ver en zijn met Christiaan de kleine trapjes op geklauterd naar de toren van de Waag.

Uiteraard heeft Christiaan onderweg een en ander verteld over het gebouw, het carillon, over de klokken, over het mechaniek. iets over elf uur is hij achter de toetsen gaan zitten en is gaan spelen. Wij begeven ons op de buiten omloop rond de Waagtoren, bekijken de stad met alle schuine daken, het bruisende stadsleven, de mensen.
Onder de klokken staand hebben we ingetogen geluisterd naar het spel.
Comptine d' un autre ete.......ce n' est pas un jours tristes

Ik hoop het filmpje nog te kunnen plaatsen maar hier heb ik even wat hulp bij nodig.

Dettie bedankt voor je uitnodiging bedankt Alex voor helpen met het filmpje editten het is leuk!!

donderdag 18 februari 2010

Rolando Toro overleden




Gister 16 februari 2010 is op 85 jarige leeftijd Rolando Toro Araneda, creator van Biodanza, geboren en wonende in Chili, overleden.
De inspirator, de basis van de Biodanza. Hij kwam nog elk jaar naar europa om zijn kennis en ervaringen met Biodanza leraren te delen. Helaas heb ik hem niet persoonlijk kunnen ontmoeten. Hij danste nog mee, hij genoot van het leven.
Hij heeft het over de verbinding, verbonden zijn met de sterren gesproken geschreven en gedanst. Ik vertrouw er op dat hij het dansen voort zet in een wereld die wij, levenden, nog niet kennen. Ik vertrouw erop dat wij dansers door dansen vanuit zijn vuur, kracht en bevlogenheid. Ik ben hem zeer dankbaar voor zijn werk dat ik mag ervaren en lezen uit zijn boek: Biodanza.
Ik voel diep respect met een warm hart voor deze bijzondere, dappere man.
Rolanda danced to the end of life full of love

maandag 15 februari 2010

...............Ontmoeting

Zonder belangen
Zonder verwachting
Zonder verlangen

Zonder protectie
Zonder begrenzing
Zonder projectie

Zonder actie
Zonder afwezig zijn
Zonder reactie

Zonder mededogen
Zonder gedeelde pijn
Zonder onvermogen

Met mijn vermogen
Met een aanwezig mens
Met onze ogen

Voel de wind
Voel de stroming
Voel het kind

Op de aarde
Het vuur bemind
Ontmoeting openbaarde


LoVeK

woensdag 20 januari 2010

Music was my first love


Wat een prachtig nummer, zolang ik me herinner heeft dit muziek stuk van John Miles me ontroert. Gister op de Biodanza heb ik mijn eigen dans er op gedanst en voelde ik me geheel een met de muziek en met de liefde die in mij zit, de liefde die op allerlei manieren zich uit naar mezelf toe en naar de mensen om me heen, dicht bij verder af.
Met ieder van hen voel ik de verbinding die er is en die er mag zijn.
S Avonds ben ik mijn andere grote en echt liefde geweest en hebben we samen de film "The Poet" gekeken een film waarin de geliefde zijn lief loslaat en zijn leven geeft om zijn lief met een andere geliefde het leven te sparen en samen door te kunnen gaan. Intens ontroerend en zo in voelbaar.
Elk moment wat ik beleef gaat gepaard met liefde en dankbaar gevoel naar mezelf dat ik ben wie ik ben.


Music was my first love ...................Alex was my first love
and it will be my last ...................and he will be my last
music of the future .......................Love will stay in future
and music of the past .....................Love despite the past

vrijdag 15 januari 2010

Familie feesten

Deze kerst heb ik me heerlijk met mezelf vermaakt op 1e kerstdag wandelen in de sneeuw, uitgebreid baden scrubben douchen packingen mastkertjes enz. de sauna badhuizen e.d., zijn allemaal dicht maar in mijn eigen huisje kan dit allemaal prima.
Onder het genot van een lekker glas warme gluhwijn en wat hapjes hebben Dettie en ik aan het eind van de middag wat plezierige uurtjes gemaakt. Heerlijk om zulke spontane fijne vriendinnen te hebben.
de volgende dag ging ik naar de familie en we waren er bijna allemaal. De 2 weekend werkers ( Jeroen en elisa ) hadden de pech te moeten werken en en hun partners de pech dat ze er niet bij waren op dit gezellige familie gebeuren in Valburg.


Mirjam en Hans hebben hun hele huis opengesteld en warempel we konden bijna allemaal lijven slapen.

December


Verlaat sinterklaas verjaardagen van Hendrik en Imke vieren bracht ons het weekend van 18 dec bij elkaar.
Naast feest zou er ook wat geklust worden dit bleef beperkt tot vervangen van de vloerbalken. Het was immers zo koud geworden dat ik er vanaf zag om de wand tussen de keuken en het huis uit te breken. De volgorde is aangepast eerst de raampartij veranderen en isoleren in de keuken en dan pas doorbreken,.......... lang leven de flexibelheid van deze dame.
Zaterdagavond uiteraard lekker gegeten en een spel gedaan met elkaar (dit ondanks mijn ineens heftige buikgriep).
En er kwam sneeuw, Janneke zou zondagochtend vroeg vertrekken om met haar moeder naar Den Haag de Westside storie te gaan. Wouter galant als hij is brengt haar s morgens om 10.00 naar de trein, bij terug lopen mag hij mijn straatje niet meer in. In een mum van tijd is de boel afgezet worden wij in huis gewekt door de brandweer en zien we het huis schuin tegenover mij in de fik staan. Vlammen hoog boven het dak, de hoogwerker komt vanaf de Geestersingel over het dak van de huizen heen om te gaan blussen. Wij, als buurtbewoners zitten zonder elektra en gas om erger te voorkomen en kunnen in een bus op de Singel "een bakkie troost" krijgen.
Uiteraard wordt er druk gespeculeerd over oorzaak en gevolgen en de ene buurman weet het beter dan de ander, de ene buurvrouw is nog meer bezorgd dan de ander. Het gaat door mij heen: wat zijn mensen in dit soort situatie toch weinig betrokken en vooral met hun eigen hachie bezig.
Na een aantal uur blussen (vooral het nablussen duurt lang) blijft er een troosteloos huis, een dakloze buurman achter en een heel aantal buurtbewoners die opgelucht kunnen ademen omdat hun huis gespaard is gebleven en anderen die nog uren lang gesprekstof hebben. Ik kijk er naar en denk regelmatig: Er was brand Het is geblust en de schade is een totaal afgebrand huis. Geen gewonden en dat is mooi.
En ik ben blij dat het niet mijn huis was.