zaterdag 19 juli 2008

Combineren

Extra werken in de vakantie, een vakantiebaantje het is me gelukt en het is leuk.
Voor een periode van 4 weken ga ik 2 dagen werken in Leeuwarden. Niet naast de deur dat klopt maar aangezien Imke in Leeuwarden woont, Ritsert net terug uit Honduras en daar weer een kamer zoekt, leek het me leuk om juist daar en waarneming te gaan doen.
De overnachting kan ik op verschillend manieren doen en zo maak ik het voor mezelf erg leuk.
De eerste keer heb ik bij Imke geslapen, midden in het centrum van Leeuwarden, op loopafstand van de praktijk waar ik werk. Het is warm, de ramen van haar kamertje moesten zeker open voor wat verkoeling en dat betekende regelmatig wakker worden door vrolijke cafegangers op weg naar huis of andere kroeg. Dat maakte mijn nacht wat gebroken maar zeker niet onaangenaam. Toch besloten om de volgende keer het anders aan te pakken. Ritsert heeft in begin tijd van zijn studie gekampeerd op een camping aan de rand van Leeuwarden.

De camping Taniaburg heb ik nu opgezocht, een mooi plekje aan een watertje (Stiens) in een natuurgebiedje met prachtige wilde koeien. Vnaf de camping loop ik in 15 minuten naar mijn werk in het Bonnehus. Prima dus. Zo heb ik tijdens mijn werk een heerlijk vkantie gevoel.

dinsdag 15 juli 2008

If music be the food of love

Dinsdagochtend, zeker 58 uur na het concert van Leonard Cohen, galmen de klanken en trillen de stemmen van Leonard en de begeleidende zangeressen nog door me heen.
Ontroerend hoe deze man in stijl, zwart pak met hoed, ritmische, vol energie het podium opkomt ons verwelkomt en menigmaal zijn dankbaarheid betuigd over het feit dat hij daar mag staan en mag zingen voor ons. Het Westerparkterrein is vol, vol van oudere Cohen fans en toch zie ik ook verbazingwekkend veel jongeren, die ingetogen zachtjes zijn liedjes meezingen.
De eerste fragile noten van de band leiden Leonard naar "Dance me to the end of love", een intense stilte en aandacht trekt door het publiek. De liefde is voelbaar.
Vol overgave zingt Cohen nummers uit zijn oude en nieuwe repertoire. Vol van intense aandacht wordt hij door zijn band subtiel begeleid. Zij staan daar en zij zijn het die Leonard Cohen optillen naar het top niveau. Zonder spanning of breuk gaat hij, na het waardig ontvangen van het applaus, over in het volgende nummer. Het geeft mij het gevoel dat de liefde blijft stromen.
Ik ben intens geraakt als zij "Bird on the wire" spelen, ieder heeft zo zijn eigen beleving, herinnering bij de nummers, mijn maatje slaat liefdevol een arm om me heen. "Suzanne" komt voorbij, zo relaxed dat je als publiek het niet waagt om mee te zingen, hoewel de meeste van ons het letterlijk uit het hoofd kennen. Leonard speelt zelf akoetsich gitaar en ook al staan we daar met heel veel mensen, even waan ik me alsof ik op het podium zit, zo intens en direkt is het contact. Hij kijkt het publiek veel aan, heft het hoofddeksel op als een gebaar van dankbaarheid.
Het begint te druppelen, de weergoden houden het ook niet meer droog. Een reden voor onze gastheer om ons nogmaals te bedanken dat wij daar staan in de vochtige kou om hem te horen zingen, zijn stem waar hij God voor bedankt.
Een enkeling steekt zijn plu op, die door anderen dan weer naar beneden gepraat wordt.
"I'm your man" laat de vrouwen zeker niet koud. Het is mij duidelijk er mogen veel meer van deze charmante, betrokken mannen op de wereld zijn; zij die de dingen vanuit hun hart doen, helpen mee de wereld wakker en vredig te maken. Na een lange avond nemen we afscheid, Leonard enigszins komisch, door telkens terug te komen en weer een nummer te zingen telkens op een mooie manier de bandleden te bedanken (master of the instruments of wind, blaasinstrumenten inclusief mondsynthesicer Dino Soldo; time manager drummer Rafael Gayol; artiest van de snaarinstrumenten Janvier Mas, waarbij Cohen regelmatig op de knieen gaat; The Webb Sisters with their Angels voices; the beautiful Sharon Robinson; master and music manager Bob Metzger)
Het "Remember me" is het laatste nummer.
Verbazingwekkend hoor ik na het afscheid, 5 minuten later, mensen om me heen hun volgende dag al weer te plannen.
"If music be the food of love?" dan zou dit niet gebeuren maar dwarrelen de woorden en de diepe bariton klanken in het bedje van engelenstemmen nog steeds rond en brengt het ons naar "dance to the end of love".

woensdag 9 juli 2008

Wat staat er op mijn voorhoofd??

Tja, ik zie het zelf niet. Ik houd mijn hoofd voor de spiegel en zie wat rimpeltjes, aardig kleurtje en prettige uitstraling. Te naief?? te lief?? ik vind van niet hoor, alhoewel anderen dat wel eens tegen me zeggen.
Hoe dan ook soms schiet het me zo vol dat ik even afstand moet nemen van alles wat er gebeurd het leven is vol aangename en onaangename kronkels.
De laatste onaangename verrassing (vorige week maandag) was een inbraak op de praktijk. Hmmm, had ik dit al niet eens eerder meegemaakt: ja zeker 2 jaar geleden. Ik heb mijn lesje toen geleerd en had op de praktijk niets van waarde en mijn mooie (voor mij waardevolle) oefenmaterialen daar konden de boefjes niets mee.
Meerdere collega's hebben het minder goed getroffen. Afschuwelijk dat zij dit nu moeten meemaken, laptop weg, geld weg, sloten stuk. Het voelt naar dat iemand ongevraagd je ruimte binnen breekt met geweld en zich over jou spullen onteigend.
Wij kwamen tot de conclusie dat mannen zich aan hun jachtinstinct overgeven als het slechter met hen gaat en wij vrouwen gaan ons zelf verlagen.
Ik zou graag willen dat we dat patroon eens stopzetten. Kunnen we eindelijke de nieuwe aarde beginnen, of is de mensheid zo onbewust dat we nog een eeuw met dit egopatroon moeten doorgaan.
Goed, ik ga hier niet mijn hoofd over breken, ik zorg dat ik het leven bewust leef, hoe groot de verleiding soms ook is om met de massa mee te stromen.

dinsdag 1 juli 2008

Tantra voor vrouwen

Een geweldige ervaring om met 14 onbekende vrouwen en 2 krachtige, zachte begeleidsters op weg te gaan op reis naar binnen.
Al langere tijd ben ik bezig met de zoektocht wie ben ik nu eigenlijk, wat wil ik nu eigenlijk en dan niet de wil en het zijn van mijn ego, maar mijn diepste zelf.
Verder had mijn begin instap te maken met eenzamheid, waar komt dat diepe gevoel van eenzaamheid vandaan. Hoe komt het dat ik veel verlaten wordt in relaties?
Van jongsaf ben ik geinterresseerd in spiritualiteit en in het andere contact dan de egostrelerij die je in de westerse maatschappij veel ziet. Telkens weer heb ik me hiervan laten afleiden, het willen voldoen aan de normen en eisen van de maatschappij de anderen en mijn eigen ego niet te vergeten.
Deze cursus heb ik mezelf kado gegeven om verder te zoeken naar mijn eigen valkuilen, ze te leren kennen, herkennnen en overslaan.
Ik ken mezelf tot nog toe als een enerzijds krachtige vrouw die haar wensen e.d. sterk neer kan zetten, wat anderen afschrikt en op afstand houdt. Door het verlangen naar contact met anderen ga ik dan consessies doen.
Aan de andere kant heb ik, door de verliezen in mijn leven, veel verdriet en wanhoop gevoeld die ik niet weg kan en wil stoppen en die daardoor nogal eens bestempeld werden door anderen als slachtofferrol, hier ben ik helaas steeds meer in gaan hangen, mijn ego vond dit namelijk ook :). Nu ben ik door de ontwikkeling van de laatste tijd steeds meer in het nu en steeds meer in mezelf.
De kracht en de kwetsbaarheid mogen dichter bij elkaar komen en met elkaar in balans gaan.
Hoe dan ook ik voel me er prettig bij en raad iedere vrouw die enigszins op zoek is naar zichzelf en haar vrouw zijn aan Tantra voor vrouwen te gaan doen.
http://www.zijn.org (ja een beetje reclame voor Edith en Marja zij hebben het verdiend:):))
Er is geen weg meer terug en het voelt heerlijk.

Hoe is het gegaan??

Het concert was een overweldigend succes.
Met veel enthousiasme hebben wij ons "eten en drinken" gepresenteerd aan ons publiek.
Met veel genoegen heeft ons publiek het eten en drinken in allerlei vormen ontvangen.
Ik ben blij dat ik alles op alles heb gezet om mee te kunnen doen. Zo'n avond geeft gewoon een kick. Een jaar geoefenend een jaar er naar toe geleefd en dan wil je gewoon mee kunnen doen, althans ik wel hoor.
Mijn tenor tuneu stond goed, kreeg zelf uit publiek een opmerking dat ik zo het chiqueste restaurant in kon stappen en me aanbieden als kelner. Gelukkig heb ik andere ambities, maar wie weet moet ik me nog eens omscholen dan zal ik deze tip onthouden.
Ook ik had publiek: Astrid met vriendin, Wouter en Mirjam waren er en ook zij waren enthousiast. Na een gezonde nachtrust smorgens lekker uitgeslapen, lekker ontbeten en met Mirjam naar het strand gegaan, terwijl Wouter een bezoekje in Castricum ging afleggen. Al met al een fijn weekend.
Het mooiste nummer voor mij:
If music be the food of love,
Sing on, till I am fill’d, am fill’d with joy:
for then my list’ning soul you move,
with pleasures that can never cloy,
your eyes, your mien, your tongue declare, that you are music ev’ry where.
Nu eerst even rust alhoewel ik het zingen nu na 2 weken al mis....
en dan op naar het volgend concert.
Wat het wordt .................? volg ons en je hoort het.